Amon Amarth – Twilight of the Thunder God (Metal Blade Records, 2008)
Dit is het probleem met moderne Amon Amarth; op hun eerste albums hebben ze een eigen geluid. Nu klinken ze net als alle andere melodieuze death metal bands. Maar misschien zijn ze daar wel beter in dan hun eigen geluid. De nummers hebben veel meer een eigen karakter dan op de eerste albums. Waar ze eerst nogal inwisselbaar konden zijn, hebben ze hier hun eigen hooks en opbouw. De gitaarsolo’s zijn ook een stuk minder anoniem dan op The Avenger het geval was. Het album is hierdoor een stuk afwisselender en makkelijker helemaal uit te zitten.
Ook een pluspunt; die irritante schreeuw van The Avenger is zo goed als weg. Er wordt bijna altijd met een goeie grunt gewerkt. Wanneer de schreeuw wel opduikt lijken de jaren het irritante randje van Heggs stem geschuurd te hebben. Hij is ook een stuk beter verstaanbaar, wat leuk is omdat de teksten goed in elkaar zitten. Er zit meer Noorse mythologie doorheen verweven, wat ik altijd interessant vind, maar het sterkst zijn weer de verhalende teksten. In dit geval The Hero en Embrace of the Endless Ocean. Vooral The Hero, over een stervende huurling die zichzelf helemaal geen held vind, maar door mensen die hij niet kent tot martelaar wordt uitgeroepen, is een sterke tekst.
De productie had van mij wel iets smeriger mogen zijn. De gitaarmuur klinkt bij vlagen heerlijk zwaar, maar dit vormt een vreemd contrast met de melodieuze elementen. In The Hero lijken de leads eerder op een keyboard dan een gitaar gespeeld te worden. Dit effect treedt ook op tijdens de gitaarsolo’s. Vooral tijdens het titelnummer Twilight of the Thunder God klinkt de solo te veel alsof Dragonforce opeens aan boord is gesprongen.
Verder luistert alles lekker weg. Er zitten geen verassingen op dit album, maar ik denk niet dat iemand melodische death metal luistert voor de verassingen. Of je moet het een verassing vinden dat Apocalyptica even wat cello speelt op Live for the Kill, maar eerlijk gezegd valt nauwelijks op dat ze er zijn. Wel verassend weinig oranje in de coverart deze keer.
Ook verassend; hoe goed de bonus dvd is. Want dat was de voornaamste reden dat ik dit album kocht. Hij was goedkoop en had een bonus dvd. Ik ben nogal gevoelig voor bonus dvds. Bovendien was Surtur Rising me goed bevallen en Twilight zou daar op lijken. Aah, impulsaankopen.
Maar goed, de bonus dvd dus. Een concert van zeventig minuten, live op Summer Breeze 2007. Amon Amarth pakt flink uit. Vuurwerk, een drakkar als drumpodium, een houten palissade als achtergrond en vechtende Vikingen op het podium. Productioneel ziet het er ook prima uit. Gefilmd met veel camera’s en met veel camerawisselingen, maar niet echt storend. De kleuren lijken iets gedesatureerd te zijn, maar dat kan ook aan de podiumverlichting liggen. In de setlist ligt de nadruk vooral op het album With Oden On Our Side, waar toen voor getourd werd. De band geeft een energiek optreden en het geluid is goed. De dvd had makkelijk los uitgebracht kunnen worden. Samen met de cd is het een prima aankoop geweest. De dvd is iets gaver dan het album (live geluid) en het album is prima muziek om te luisteren als je even lekker in het zonnetje zit en iets wilt horen dat gewoon lekker weg luistert. (Dit weekend nog getest.) Wel goedkoop kopen voor optimaal effect.
AZ/CD 